تلقی این مسأله در فقه فرق شیعی

در تلقی فقه شیعه آن که الآن در کتب اربعة خودمان مثل کافی با قطع نظر از اسناد داریم وصل الشعر بالشعر است. بین کلینی و صدوق قاضی نعمان صاحب دعائم اسماعیلی است. در کتاب دعائم این مسأله کلاً نیامده و حتی عنوان تدلیس هم نیامده است. قاضی نعمان این چهار عنوان را کلاً حذف کرده است. این در فقه اسماعلیه.

اما در فقه زیدیه در کتاب الأحکام که کتاب اساسی زیدیه است در می‌گوید:

لا بأس أن تصل المرأة فی شعرها شعرا او صوفا[1] من شعر الغنم اما شعر الناس فلا یحل لها أن تصله بشیء من شعرها و فی الواصلة شعرها بشعر الناس ما یروی عن رسول الله صلی الله علی و علی آله و سلم أنه لعن الواصلة و الموتصلة[2]

این همان فتوای مشهور اهل سنت است.[3] پس ایشان هم مطلقا قائل به حرمت وصل شعر است و تدلیس در آن مطرح نیست. در جای دیگر به مناسبتی در عده‌ای از افعال و احوال یک عده‌ای از کارهای خوب و محرمات را آورده است در آنجا چنین می‌گوید:

قال یحیی بن الحسین ملعون من تشبه بالرجال من النساء فی حال من الحال و من تشبه بالنساء من الرجال و فی ذلک ما بلغنا عن رسول الله ص أنه لعن الراکبة و المرکوبه[4] و قال لا یدخل الجنة الفحلة من النساء و لعن الله و ملائکتة من أتی رجلا أو بهمیة ... و لعن رسول الله ص الواصلة و الموتصلة و الواشمة و الموتشمة من غیر دواء[5] و النامصة و المنتمصة.[6]

پس مجموعا در کتاب یحیی بن حسین از چهار عنوان سه عنوان آمده است. وشر یعنی دندان‌تیز کردن نیامده است.

این از وضع فرق شیعه در این مسأله بود.

[1]. صوفا أو شعرا باید درست باشد.

[2]. الاحکام، ج 2، ص414، کتاب اللباس، چاپ جدید.

[3]. عده‌ای از علمای شیعه معتقدند که فتاوای زیدی مشابه حنفی‌ها هست، همینطور هم هست و عده‌ای از فتاوایشان موافق با اهل سنت است.

[4]. در اینجا تشبه را به معنای عمل گرفته است.

[5]. این در متون دیگر هم هست که اگر جنبة دارویی داشته باشد اشکال ندارد.

[6]. الاحکام، ج2، ص531.

صفحه قبلی صفحه بعدی فهرست کتاب