بسم الله الرحمن الرحیم 

ابهام یا اشکال در عبارت وارد است ، و بزرگانی هم  ـ از قبیل قاموس ومعجم  ـ بآن اعتراف کرده اند . ولی بنظر بنده چنین می رسد که مراد ایشان از سفارت در اینجا همان معنای مصطلح که بذهن خطور می کند نباشد . ممکن است مراد این باشد که بخدمت حضرت صلوات الله و سلامه علیه رسیده و از آن حضرت مطلبی را برای شخص رسانده  باشد.  مرحوم سید ابن طاووس رحمه الله در کتاب غیاث سلطان الوری نقدی کند از شخص ـ که نام و خصوصیات او را ذکر کرده ـ خدمت حضرت سلام الله علیه رسیده  وآنحضرت پیامی را  برای سید ابن طاووس توسط  او ابلاغ کرده اند. حتی مرحوم سید می فرماید: باو گفتم از کجا میدانی من مراد حضرت باشم ـ گویا حضرت بآن شخص فرموده بودند : به سیّد بگو ـ آن شخص می گوید: اینگونه به قلبم  خطور کرد که مرا از(( سید)) شما باشید . و در زمانهای معاصر هم معروف است که مرحوم شیخ محمد کوفی نامه ای را برای مرحوم جدّ بزرگوارمان حضرت آقای سید ابو الحسن اصفهانی می آورند و می گویند که از حضرت سلام الله علیه می باشد، همان عبارت معروف: اجلس فی الدهلیز وتواضع للناس (فکر می کنم ای گونه باشد) نحن ننصرک.

اینکه این سفارت چگونه بوده است ؟ چند احتمال می رود که دو احتمال اساسی تر می باشد.

 اول: آنکه حضرت رسیده، و آن حضرت را شناخته، و با توجه باین واقعیت پیام حضرت را بآل شخص رسانده باشد.

دوم: آنکه خدمت  حضرت رسیده و با آنحضرت را شناخته ، و پیام را گرفته و بعد از جدا شدن آنحضرت را شناخته باشد. گرچه عبارت فهرست اجمال دارد ولی ظاهرا احتمال اول اقرب است وعلی کل  تقدیر: اثبات این گونه  سفارت در ایام غیبت کبری خالی از اشکال نیست و الله العالم بحقایق الامور.